Το μεγάλο παιχνίδι πόλεως στην κατοχική Αθήνα

"Η 3η Ομάδα Ναυτοπροσκόπων Αθηνών είχε μια μεγάλη παράδοση σε διαγωνισμούς και επιδείξεις. Κάθε εξόρμηση, κάθε κατασκήνωση, κάθε διαγωνισμός επί τόσα χρόνια ήταν και μία επιτυχία. Ποτέ την 2η θέση, ήταν ζήτημα τιμής για μας. Πάντα και μόνο την πρώτη - με μία όμως και μοναδική… οδυνηρότατη εξαίρεση τον καιρό της Κατοχής, όταν σ’ ένα Μεγάλο Παιχνίδι, παναθηναϊκής κλίμακας, χάθηκε τελείως αναπάντεχα η πρωτιά, την τελευταία στιγμή κι όταν όλοι ήταν βέβαιοι ότι το αρχειοθετημένο,… βαρύτιμο έπαθλο είχε οριστικά κατακτηθεί.

Ιδού το ιστορικό αυτής της αλησμόνητης ταπείνωσης: Ήταν, όπως ελέχθη Κατοχή και το συντονιστικό όργανο των Αρχηγών των παράνομων ομάδων, στα πλαίσια της αφανούς δραστηριότητας, είχε οργανώσει ένα Μεγάλο Παιχνίδι πόλης με έπαθλο ένα κιβώτιο με τρόφιμα του Ερυθρού Σταυρού! Ένα παράτολμο παιχνίδι κάτω από το βλέμμα των Γερμανών σε μια Αθήνα που θα γέμιζε ξαφνικά από ένα τσούρμο παιδιών που διεκδικούσε για έπαθλο ένα καλάθι τρόφιμα που έστειλε από το Παρίσι η καλλιτέχνης Καλή Καλό. 

Η ομάδα ανασκουμπώθηκε, εγκατέστησε το στρατηγείο της στο δίπατο σπίτι του Ντίμη Λεούση, στην αρχή της Ιπποκράτους, κι όπως συνήθως είχε ... έκτοτε, και πάντα, υπερβολική αυτοπεποίθηση στις δυνάμεις και την πονηριά της!. Όλα πήγαιναν πρίμα. Ήδη πολύ νωρίς ακόμη το πρωί, έπειτα από μία αστραπιαία κινητοποίηση κι ένα τέλειο συντονισμό, ήταν φανερό ότι θα εξασφάλιζε άνετα την πρώτη θέση… Μία ερώτηση μόνο (ποιά πλατεία ονομαζόταν κάποτε πλατεία Μουσών [1]) έμενε αναπάντητη. Αν είχε συμπληρωθεί, η ομάδα θα είχε παραδώσει το βιβλίο της πρώτη, και τώρα θα … ξεκοκάλιζε ήδη το κιβώτιο του Ερυθρού Σταυρού!

Φαίνεται όμως ότι η ερώτηση είχε... κόκκαλα και κανείς δεν φαντάσθηκε ότι εκεί, μέσα στην μύτη τους έπρεπε να αναζητηθεί ο...θησαυρός - στην πλατεία Συντάγματος. Σκόρπισαν λοιπόν στα τέσσερα σημεία του ορίζοντος, χρησιμοποιώντας τα διαθέσιμα ποδήλατα,αφού άλλα συγκοινωνιακά μέσα πλην μερικών άθλιων γκαζοζέν δεν υπήρχαν τότε.΄Ενα κλιμάκιο έφθασε στη Νέα Σμύρνη, όπου είχε επισημανθεί μία οδός Μουσών, ένα άλλο με επικεφαλής τον Κώστα Σταυρίδη, ακροβολίσθηκε πέρα από τους Αέρηδες προς το Θησείο, στα σύνορα των 2 αντιμαχόμενων (ενόπλως!) κατοχικών οργανώσεων Χ και ΕΑΜ, με αποτέλεσμα να πέσει σε μπλόκα, να κινήσει χίλιες δύο υποψίες, επιτέλους όχι αδικαιολόγητες, αφού από το πρωί κινούντο προς κάθε κατεύθυνση όλες οι ομάδες της Αθήνας, δημιουργώντας τρομερή σύγχυση σε όσους δεν ήξεραν (φυσικά κανείς άλλος δεν ήξερε!) περί τίνος επρόκειτο, κι έτσι να εμπλακεί σε δυσάρεστες περιπέτειες.

Τέλος, ο Τώνης Γιαννουλάτος και ο Ντόρης Χαλκιόπουλος (τρίτο κλιμάκιο) καβάλησαν το ποδήλατο του πρώτου - εμπρός ο Τώνης και πίσω στην σχάρα ο Ντόρης, και κατηφόρισαν στην Καλλιθέα, όπου υπήρχε όντως πλατεία με το ίδιο όνομα, αλλά δεν ήταν τελικά η ζητούμενη. Κάποια στιγμή, κοντά στο σταθμό της Καλλιθέας, η ρόδα του ποδηλάτου γλίστρησε μέσα στις ράγες του τραμ,σφηνώθηκαν εκεί, το ποδήλατο μπλοκαρίστηκε, ανατράπηκε και οι δύο αναβάτες γκρεμοτσακίστηκαν πάνω στην άσφαλτο ... 

Η περίπτωση αυτή ήταν από τις σπάνιες στην ιστορία της ομάδας (ίσως η μοναδική...), που η νίκη της ξέφυγε μέσα από τα χέρια της. Έτσι για να αποδειχθεί ότι και τα έξυπνα πουλιά από τη μύτη πιάνονται."

*Διήγηση του Νίκου Μεταξά (1983) για την Ιστορία της 3ης ΟΑΝ