Ταξιδεύοντας με τους Προσκόπους σε Σλοβενία, Ιουλιανές Άλπεις και Σερβία

Τετάρτη 1/8/18 ώρα 5:00 τα ξημερώματα, μία μέρα την οποία περίμενε ολόκληρος ο Ανιχνευτισμός της Ανατολικής Αττικής τον τελευταίο ενάμιση χρόνο. Ο σταθμός του μετρό «Δουκίσης Πλακεντίας» πλημμύρισε από 250 Ανιχνευτές και Ενήλικα Στελέχη. Τα πέντε πούλμαν φορτώθηκαν με τα σακίδια και μόλις το ρολόι έδειξε έξι ξεκινήσαμε.

Πρώτος προορισμός η Νις, μεγάλη πόλη της Σερβίας περίπου 2 ώρες μακριά από το Βελιγράδι. Το πέρασμα των συνόρων ήταν ξεχωριστή εμπειρία, καθώς οι απανωτοί έλεγχοι, οι διαφορετικές γλώσσες και νοοτροπίες των εκάστοτε τοπικών αρχών κάθε χώρας, αλλά και η εναλλαγή του τοπίου από χώρα σε χώρα, ήταν κάτι πρωτόγνωρο κι ασυνήθιστο.

Το πρώτο σκοτάδι μας βρήκε στην είσοδο των συνόρων για τη Σερβία και μόλις τρεις ώρες μακριά από η Νις. Το κατασκηνωτικό που θα μας υποδεχόταν βρισκόταν λίγο έξω από την πόλη μέσα στο δάσος. Μια γρήγορη αποβίβαση, εγκατάσταση και οι πρώτες συναντήσεις με τους ομίλους για την άλλη μέρα σήμαναν και το τελείωμα της πρώτης μας μέρας.

Πέμπτη 2/8/18: Τα φερμουάρ των σκηνών άρχισαν να ανοίγουν από τις 7:30 το πρωί μιας και το ραντεβού μας στον ιστό ήταν στις 8:00. Κάτω από τον Σέρβικο ήλιο μέσα σε πυκνό δάσος και παρέα με φίλους Σέρβους Προσκόπους υψώσαμε την ελληνική σημαία με τον ελληνικό ύμνο να ηχεί σε όλη την πλάση. Η κραυγή της Περιφέρειας δίνει το σύνθημα για την έναρξη τόσο της προσφοράς που είχαμε οργανώσει για το κατασκηνωτικό, όσο και για μια πολύωρη βόλτα στην πόλη της Νις.

Για τους μισούς από την ομάδα η δουλειά είχε ξεκινήσει. Στόχος, η κατασκευή οχτώ τραπεζόπαγκων. Οπλισμένοι με μεράκι, επαγγελματισμό και ομαδικότητα μέχρι νωρίς το μεσημέρι είχαν κιόλας στηθεί οι μισοί τραπεζόπαγκοι, για να πάρει τη σκυτάλη η άλλη ομάδα και να τελειοποιήσει την εργασία. Λίγα λεπτά παρακάτω οι υπόλοιποι της ομάδας απολάμβαναν τον πολιτιστικό πλούτο και την φυσική ομορφιά της Νις. Η βόλτα μας ξεκίνησε από το κάστρο της πόλης, με τον μεγάλο πλακόστρωτο δρόμο και κατέληξε στις παλιές φυλακές. Η περιήγησή μας εκεί ήταν αρκετά περίεργη μιας και το μέρος ήταν σκοτεινό και ψυχρό γεμάτο κελιά κι οι διηγήσεις της ξεναγού ιδιαίτερα καυστικές. Τελευταίος προορισμός το Sculp tower και....ναι...καλά είχαμε καταλάβει πύργος γεμάτος κρανία! Το ίδιο βράδυ μας βρήκε στο δρόμο για νέους προορισμούς και τη πόλη της Λιουμπλιάνα. Slovenia time!

Παρασκευή 3/8/18:  Στη μία το μεσημέρι, μετά από ένα ταξίδι 14 ωρών, μας υποδέχθηκε η βασίλισσα της Σλοβενίας. Το τοπίο άλλαξε τελείως με τη φυσική ομορφιά να αποτελεί τη ναυαρχίδα του ενδιαφέροντός μας. Μια πόλη ήσυχη, με ποδήλατα, πλακόστρωτα, μεγάλες διαβάσεις, πολλά αγάλματα και πάρκα πράσινα και τον «Σάββα» να διασχίζει από άκρη σε άκρη την πόλη.

Η Παρασκευή είναι μια ιδιαίτερη μέρα για την πόλη μιας κι οργανώνεται δίπλα στον ποταμό ένα street food festival στο οποίο συμμετέχουν, μαγειρεύουν όλα τα μαγαζιά της πόλης. Φυσικά δεν θα μπορούσαμε να λείψουμε εμείς από το συγκεκριμένο event. Οι γεύσεις διαφορετικές από τις συνηθισμένες ελληνικές και η νοστιμιά μοναδική.

Το απόγευμα πια έχουμε φτάσει στο μεγάλο Προσκοπικό Κέντρο του Ribno. Πρόκειται για ένα καταπράσινο ήσυχο και γραφικό χωριά δίπλα στη λίμνη Bled μια από τις πιο τουριστικές κι όμορφες λίμνες της Σλοβενίας. Το κατασκηνωτικό είναι πάρα πολύ μεγάλο μέσα στο πράσινο και δίπλα στο ποτάμι. Το πρώτο μας ραντεβού ήταν δίπλα στη φωτιά μαζί με τους Αρχηγούς των Υποκατασκηνώσεων για να οργανωθούμε τόσο για την επόμενη μέρα που ήταν αφιερωμένη στη Λιουμπλιάνα, όσο και για το επόμενο τετραήμερο που ξεκινούσε για μας η Ανίχνευση Φύσης στις Ιουλιανές Άλπεις.

Σάββατο 4/8/18:  Η πρωινή μας συνάντηση στον ιστό μας δίνει το εισιτήριο για το πούλμαν και την ευκαιρία να εξερευνήσουμε μια ολόκληρη μέρα την πόλη της Λιουμπλιάνα.  Μνημεία, έρευνες, μουσείο παραισθήσεων (Museum of illusions) είναι μερικά από τα αξιοσημείωτα αξιοθέατα της πόλης. Εντυπωσιακά μουσεία που ανταποκρίνονται στη σύγχρονη εποχή και στην άψογη χρήση της τεχνολογίας. Με την απογευματινή μας βόλτα και ψώνια ήμασταν έτοιμοι να αποχαιρετήσουμε για λίγο την πόλη της Λιουμπλιάνα και να μας υποδεχτούν οι ορεινοί όγκοι των Ιουλιανών Άλπεων....

Κυριακή 5/8/18: έχοντας φτάσει στον πυρήνα της Μεγάλης Δράσης η ώρα έφτασε για  ν’ ανέβει η αδρεναλίνη. Το βουνό πια ήταν ο στόχος. 6 Κοινότητες, 6 διαφορετικές διαδρομές, 4 καταφύγια ήταν αυτό που θα συνέβαινε τις επόμενες 4 μέρες. Τα σημεία έναρξης ήταν τρια: Ukanc, Rudno Polje, Stara Fuzina και Radnova  με πρώτους σταθμούς διανυκτέρευσης τα καταφύγια Planica Κredaricha ,Triglavski, Vodnikov και Zezerin. To βουνό από τα πρώτα βήματα μας εντυπωσίασε, μιας και συνδύαζε την απέραντη φυσική ομορφιά με τις καταγάλανες λίμνες και τα πυκνά δάση, με τους κατακόρυφους και απόκρημνους βράχους που μοιάζει το ύψος τους να αγγίζει τον ουρανό. Για τις επόμενες μέρες μοναδικό μας μέσο μετακίνησης ήταν τα πόδια μας, γράφοντας περίπου 10 χιλιόμετρα κάθε μέρα σε διάρκεια έξι με οχτώ ώρες. Τα καταφύγια ξεπηδούν εντυπωσιακά μέσα από τους βράχους, με αρχιτεκτονική που μοιάζει αρκετά παραδοσιακή, αλλά πλήρως εξοπλισμένα ώστε να καταφέρουν ν’ ανταποκριθούν στις απαιτήσεις ακόμη και του πιο  απαιτητικού ορειβάτη. Οι κοιτώνες τους είναι αρκετά ζεστοί κι άνετοι προσφέροντας αναπαυτικό ύπνο και απόλυτη ξεκούραση.

Τα μονοπάτια όλα είναι καλά συντηρημένα με σήμανση, πράγμα που τα κάνει απόλυτα ασφαλή. Από νωρίς καταλάβαμε γιατί η Σλοβενία είναι η μέκκα της ορειβασίας και της αναρρίχησης, με τους Σλοβένους να είναι οι διασημότεροι αναρριχητές και ορειβάτες παγκοσμίως. Η θέα από εκεί ψηλά μαγική και το συναίσθημα του ανίκητου κατακτητή πλημμύρισε την ψυχή μας. Την τρίτη μέρα, που άρχισε η πορεία της κατάβασης, περπατούσαμε στο μονοπάτι Seven Lakes που πήρε το όνομά του από τις εφτά καταγάλανες μεγάλες λίμνες οι οποίες δεσπόζουν ανάμεσα στους βράχους. Η τελευταία κατάβαση ήταν ιδιαίτερη απαιτητική κι απόκρημνη, αφού μόλις που χωρούσε στο μονοπάτι η πατημασιά μας και συνεχόμενα κρατιόμασταν από συρματόσχοινα.


Συντονισμένα βήματα, προσοχή, καλή παρέα και θάρρος μας κατέβασαν 1.000 μέτρα και υψομετρική σε τρεις περίπου ώρες. Η κούραση που νιώθαμε μετά από την τριήμερη διάσχισή μας είναι απερίγραπτη, αλλά τα μάτια μας κι η μνήμη μας ήταν γεμάτα από φυσική ομορφιά, και μοναδικά μέρη. Το όνειρο της κατάκτησης των Άλπεων για όλους μας είχε πια ολοκληρωθεί και το βράδυ πια μας βρήκε και πάλι στις σκηνές μας, στο κατασκηνωτικό του Ribno με μπάνιο και χαλάρωση.

Πέμπτη 9/8/18: Ξημέρωσε η τελευταία μέρα της Σλοβενίας. Όμως δεν ήταν για μας μια απλή μέρα περιήγησης αλλά μια μέρα έντονης περιπέτειας που υποσχόταν πολλά. Αναρρίχηση, ποδηλασία, μπάνιο στις λίμνες, βάρκες ήταν μόνο μερικές από τις δραστηριότητες που έζησαν οι κοινότητες. Οι λίμνες Bohinj και Bled γέμισαν με τις φωνές και τη ζωντάνια των παιδιών ενώ οι βουτιές και το κουπί είχαν πάρει φωτιά.


Οι δυο λίμνες βρίσκονται περίπου 40 λεπτά και μια ώρα αντίστοιχα από την πρωτεύουσα της Λουμπλιάνα και πρόκειται για μεγάλα τουριστικά θέρετρα. Αποτελούν σταυροδρόμια διαφόρων εθνικοτήτων και πολιτισμών. Τα νερά τους είναι πεντακάθαρα και γύρω γύρω αγκαλιάζονται από τους επιβλητικούς όγκους των Άλπεων, γεγονός που έκανε την τελευταία φωτογραφία μας σα να έχει αναδυθεί από παραμύθι. Ήρθε η ώρα όμως για νέες περιπέτειες...σέρβικες αυτή τη φορά... Ένα ολονύχτιο ταξίδι με το πούλμαν θα μας οδηγήσει πια στον τελευταίο μας σταθμό και την πόλη του Βελιγραδίου.


Παρασκευή 10/8: Το τοπίο αλλάζει άρδην. Μπροστά μας υψώνεται μια τεράστια βαλκανική μεγαλούπολη, μια πόλη που συνδυάζει την τεχνολογία με το παραδοσιακό στυλ. Ένα σέρβικο σχολείο είναι για μας το τελευταίο μας κατάλυμα για το τελευταίο διήμερο της Μεγάλης μας δράσης. Μόλις έφτασαν τα πούλμαν και τακτοποιήσαμε πρόχειρα τα πράγματά μας, δε βλέπαμε την ώρα να ξεχυθούμε στους τεράστιους δρόμους του Βελιγραδίου και να εξερευνήσουμε την πόλη.  Η ώρα είχε πάει μια κι ο Έλληνας Πρέσβης περίμενε να μας υποδεχτεί στην αίθουσα συσκέψεων της ελληνικής πρεσβείας. Ακολούθησε μια δίωρη κουβέντα με τον Έλληνα Πρέσβη για θέματα εξωτερικής πολιτικής. Ο κύριος Πρέσβης εντυπωσιάστηκε με την έκφραση, την ενημέρωση και τις ανησυχίες των εφήβων Προσκόπων. Με μια ομαδική φωτογραφία, πολλές ευχές και χρήσιμες πληροφορίες τον αποχαιρετήσαμε.